Overwinteren
Monique, Gerbrand en Ticho zijn drie jeugdvrienden van inmiddels dertig. Alledrie zijn ze gestrand, zowel in hun werk als in hun privé-leven.
Ticho is een web-programmeur van het eerste uur. Hij is al zijn idealisme over de verbindende kracht van het internet verloren, en verdient nu zijn brood met het bouwen van porno-sites.
Monique is na een mislukte modellencarrière met lege handen teruggekeerd uit de VS.
Gerbrand is én zijn baan kwijt, én zijn huwelijk is op de klippen gelopen.
Monique en Gerbrand trekken zolang bij de eenzame Ticho in. In dit nest rapen ze de stukken van hun oude vriendschap weer bijeen en likken hun wonden.
eerste opvoering
Overwinteren ging in mei 2007 in première op locatie in Amsterdam - de bovenste verdieping van het oude Volkskrantgebouw op de Wibautstraat in Amsterdam. De voorstelling was een groot succes, wat leidde tot een herneming in september van hetzelfde jaar.
We namen de voorstelling echter niet op tournee, omdat we vonden dat de voorstelling te zeer verbonden was met de speellocatie – de bovenste verdieping van het oude Volkskrantgebouw op de Wibautstraat in Amsterdam. Achteraf bezien had de voorstelling eigenlijk best kunnen reizen.
regie: Marijke Schermer spel: Thomas de Bres, Kristen Denkers en Stefan Rokebrand tekst: Willem de Vlam dramaturgie: Tom Helmer concept: Tom Helmer en Willem de Vlam toneelbeeld: Teun Castelein grafische vormgeving: Debbie Mollenhagen productie en publiciteit: Helly Pollaert met dank aan: Toneelgroep Dood Paard, Toneelgroep Alaska, de Theatercompagnie, Mighty Society, Erik Denkers, Urban Resort, Stadsschouwburg Amsterdam en Woningbouwvereniging het Oosten.
Eerste Opvoering: 12 mei 2007
Door: Opium voor het Volk
Personages: 3 (1 vrouw, 2 man)
Mo: Het is niet een gek idee dat als je je goed voelt; dat je dan in elk geval íets goed aan het doen bent. Toch? Maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn. Je kan ook best bezig zijn je leven voorgoed naar god te helpen en je ondertussen súper voelen. Dat dat kan. Dat is behoorlijk oneerlijk. Of oneerlijk... Onhándig.
Ticho: Mo verdween naar verre vreemde plaatsen, waar dingen als kleren ontzettend belangrijk waren. Ons leven viel helemaal stil. We waren net twee waterskiërs die achter een speedboot hingen, maar de kabel brak. We zwommen weer naar de wal. Het terrein van de gewone mensen. Waar we horen. Hè, Ger?
Gerbrand: Op papier ben ik in de zevende hemel
Feest der Herkenning
Het door Willem de Vlam geschreven stuk heeft iets verraderlijks terloops. Hij weet met hele naturelle, spitsvondige teksten zijn generatiegenoten feilloos te schetsen. Het is alsof je gewoon even het leven van Monique, Gerbrand en Ticho bent binnengelopen.
Warning: Undefined variable $i in /home/willemdevlam.nl/public_html/wp-content/plugins/oxygen/component-framework/components/classes/code-block.class.php(133) : eval()'d code on line 41
Irritant, maar toch heerlijk
In ruim twee uur veranderen de personages van zeurende zelfingenomen yuppen in zeurende zelfingenomen pubers. Irritant? Soms heel erg, ja. Maar na zoveel tijd krijgen ze je toch te pakken. De hyperrealistische dialogen en de fijne regie van Marijke Schermer werken goed.
En wat wordt er soms vreselijk lekker geacteerd. De Bres en Rokebrand zijn een genot om naar te kijken - zo naturel en subtiel zie je ze zelden.
Pijnlijk Herkenbaar
De jonge theatergroep Opium voor het Volk geeft een blik in het leven van een drietal jonge mensen, wier levens (nu al) niet zijn gelopen zoals ze hadden verwacht. Als portret van drie vastgelopen dertigers, jongeren uit de jaren negentig voor wie alle mogelijkheden open lagen, is de voorstelling Overwinteren herkenbaar, hilarisch en af en toe behoorlijk pijnlijk. ... Een auteur om in de gaten te houden.
Zo veel vrijheid dat ze niet weten wat te kiezen
Mo, Ticho en Ger hebben alleen oog voor zichzelf en elkaar. Ze proberen manmoedig in het reine te komen met het feit dat het leven minder maakbaar en makkelijk is dan ze hadden gedacht. Ze hebben zoveel vrijheid dat ze niet weten wat ze moeten kiezen.