Willem de Vlam - Willem de Vlam

Mo verdween naar verre vreemde plaatsen, waar dingen als kleren ontzettend belangrijk waren. Ons leven viel helemaal stil. We waren net twee waterskiërs die achter een speedboot hingen, maar de kabel brak. We zwommen weer naar de wal. Het terrein van de gewone mensen. Waar we horen. Hè, Ger?

Ticho in: ‘Overwinteren’
En toen ik die detectives niet meer kon volgen, verschoven we de grens nóg een stukje. En nóg een. Als ik geen verhaal meer kon lezen. Als ik films niet meer kan volgen. Als ik de krant niet meer kan lezen. Als ik strips niet meer kan lezen. En straks kan ik Nijntje niet meer volgen. En je kunt iemand die Nijntje niet meer kan volgen niet een sp

Emma in: ‘De Muurspecht’
Kunnen we niet gewoon een familie met een geschiedenis zijn? Die heb je toch gewoon?

Jacob in: ‘De Dood van een Goedmens’
Ik wil drinken op een nieuwe vriendschap. De oude was ook mooi, maar hij is mooi als muziek op casettebandjes die je nooit meer draait en die je ook niet weg wil gooien.

Albert in: ‘Hond’
De tent werd overspoeld door doodnormale zaterdagavondstappers die bij ons helemaal naar de klote gingen.

RoXY in: ‘Blind’
En toch gaat ook bij ons het overtreden van de regels niet vanzelf; ook wij vrezen de straf van onze dorpsgenoten; de roddels, de uitsluiting. We overtreden met even veel moeite als ieder ander, de ongeschreven wetten die ons door de volksverhalen worden ingeprent. Maar we overtreden ze wel.

John in: ‘Kanonnenvlees’
Je zag mensen in de gaten krijgen wat er veranderd was Hoe belangrijk informatietechnologie geworden was We wisten niet dat ze er vooral bang van zouden worden

Iris in: ‘Blind’
Je ziet eruit alsof je slecht slaapt. Volgens mij heb je ook weinig seks. Weinig vrienden. Weinig geld. Weinig lol. Je bent grouw en schuw. En daar maak ik me zorgen over.

Albert in: ‘Hond’
Ik heb gemerkt dat je ook teveel kunt schilderen. Vorige week zag ik ineens een zeehond zitten. Precies waar je nu staat.

John in: ‘Kanonnenvlees’
't is interactief theater. Het publiek is heel de stad.
En als 't klaar is buigen wij en branden de tent plat.
Zo zullen we de van Amstels wat zand in d'ogen strooien.
Nu hopen dat niemand daar gehoord heeft van 't paard van Troje.

Vosmeer in: ‘Gijs van Amstel’