“Zowel bij Nadia als bij Jacob spelen jeugdtrauma’s op. De sluimerende jaloezie tussen beiden en de vraag wat er uiteindelijk met de moeder gaat gebeuren zijn de pijlers onder deze voorstelling, die ook nog gaat over orgaandonatie en racisme.
De Bres en Winter treffen de juiste toon – hij zoekend en twijfelend, zij verbeten en hard – in sterke dialogen en korte overpeinzingen tussendoor. Af en toe knallen er in dit aftasten wat emoties doorheen. Het is realistisch theater, in dito setting.”