In ruim twee uur veranderen de personages van zeurende zelfingenomen yuppen in zeurende zelfingenomen pubers. Irritant? Soms heel erg, ja. Maar na zoveel tijd krijgen ze je toch te pakken. De hyperrealistische dialogen en de fijne regie van Marijke Schermer werken goed.

En wat wordt er soms vreselijk lekker geacteerd. De Bres en Rokebrand zijn een genot om naar te kijken - zo naturel en subtiel zie je ze zelden.