Hond
Albert is een reclameman die zijn weelderige verslavingen niet meer kan betalen. In een vakantievilla op een eiland in de Middellandse Zee, vraagt hij zijn jeugdvrienden Eef en Roel hem te helpen van zijn dure gewoontes af te komen. Daarvoor zijn zij niet geschikt: Eef leeft al jaren als een sociaal en moreel raadsel. Roel is columnist.
Tijdens het gevecht met Alberts verslavingen, blijkt hoe moeilijk het is om meester te worden over het bestaan.
Hond ging in september 2009 in Amsterdam in première. De voorstelling werd door pers en publiek enthousiast ontvangen. De voorstelling werd geselecteerd voor de Serie Nieuwe Theatermakers en maakte begin 2011 een tournee door heel Nederland.
Spelfoto's
Door:
tekst: Willem de Vlam regie: Vincent Rietveld spel: Tijn Docter (eerste serie), Thomas de Bres (tournee), Harpert Michielsen & Freek Brom dramaturgie: Tom Helmer vormgeving: Wikke van Houwelingen & Marloes van der Hoek lichtontwerp & techniek: Eva Donker grafisch ontwerp: Debbie Mollenhagen
Video
Bekijk de registratie van de hele voorstelling hieronder:
Eerste Opvoering: 19 september 2009
Door: Opium voor het Volk
Personages: 3 , 3 man)
Evert: Godver ik sta helemaal stijf van de adrelanine. Moet je ruiken. Ik stink helemaal van de stress. Ruik je dat? O, wat heb ik hier een hekel aan. Dit vind ik altijd een heel erg onplezierige emotie om in te zitten.
Evert: En trouwens, mijn moeder was misschien makkelijk maar niet te koop.
Roel: Ja, ik mis jou ook liefje. Maar het is toch ook leuk bij mamma thuis? O? Maar wat zei mamma dan over pappa? O. Jaja.
Albert: Je ziet eruit alsof je slecht slaapt. Volgens mij heb je ook weinig seks. Weinig vrienden. Weinig geld. Weinig lol. Je bent grouw en schuw. En daar maak ik me zorgen over.
Albert: Ik wil drinken op een nieuwe vriendschap. De oude was ook mooi, maar hij is mooi als muziek op casettebandjes die je nooit meer draait en die je ook niet weg wil gooien.
'Cloaca' ontmoet 'Trainspotting'
Drie dertigers zoeken manieren om hun levens zin te geven. Als de één, een junkie (Freek Brom), de hulp van de anderen (Tijd Docter en Harpert Michielsen) inroept om af te kicken, ontstaat een gewetensconflict. Cloaca ontmoet Trainspotting. Energiek spel, sterke teksten.
Warning: Undefined variable $i in /home/willemdevlam.nl/public_html/wp-content/plugins/oxygen/component-framework/components/classes/code-block.class.php(133) : eval()'d code on line 41
Een lust voor oog en oren
Tijn Docter, Harpert Michielsen en Freek Brom die respectievelijk Roel, Eef en Albert spelen, zijn goed op elkaar ingespeeld en weten in hun manier van spelen een goede balans te vinden tussen de serieuze en minder serieuze scènes. Vooral Tijn Docter speelt zijn rol als iemand die alles goed voor elkaar lijkt te hebben, maar van binnen instort, goed te spelen. Aan het begin is te zien dat er iets met hem aan de hand is, maar dit is subtiel genoeg; het antwoord wordt niet op een presenteerblaadje aangereikt. Qua verhaal zit het stuk goed in elkaar. Samen weten de acteurs de voorstelling naar een hoger plan te tillen. Hond is dan ook, van begin tot het eind, een lust voor oog en oren.
een visuele en boeiende trip van begin tot eind
‘Hond’ is een maatschappijkritisch stuk waarin filosofische denkbeelden worden afgewisseld met luchtige grappen. Verschillende zware thema’s worden besproken, als vrijheid, tolerantie en loyaliteit, die zeker aanzetten tot denken. Het hedonistische wereldbeeld dat in ‘Hond’ wordt opgeroepen is exemplarisch voor de generatie dertigers die deze voorstelling heeft gemaakt. Deze generatie groeide op in een klimaat waarin – na de val van de Muur - ideologieën wegvielen en de ideologie van het individu bovenaan kwam te staan. Het nastreven van de eigen lichamelijke en geestelijke behoeften was hierdoor een direct gevolg. Dat dit uiteindelijk ook niet bevredigend hoeft te zijn, komt in ‘Hond’ erg goed naar voren. Bovendien wordt er enorm goed geacteerd. Docter overtuigt als sullige vriend, met de goedbedoelde adviezen. Brom heeft als verslaafde – zwetend als een otter – de mooiste rol. De lichte regie van Vincent Rietveld draagt bij aan de voorstelling als geheel. ‘Hond’ is een visuele en boeiende trip van begin tot eind en een absolute aanrader.
Puntige Oneliners
In levensechte dialogen gaat het drietal elkaar verbaal te lijf. De Vlam munt uit in puntige oneliners die regelmatig een golf van gegrinnik door de kleine zaal in Plantagedok sturen.(...) Hond is een charmante voorstelling over de peilloze leegte van het bestaan en hoe die te bestrijden. Wat de hond uit de titel daarmee te maken heeft, blijft tot de laatste donderspeech van Tijn Docter een verrassing.